In de afgelopen jaren is Lev meerdere malen geïnterviewd om kennis te nemen van zijn levensloop en wereldbeschouwing. Hieronder vindt u een verzameling van de meest veelzeggende en inzichtelijke.
Excerpt: “Floreren doe je namelijk niet in je eentje, dat gebeurt in een gemeenschap, in een situatie met anderen.
Je hebt een voedingsbodem nodig en die verdwijnt langzaam maar zeker wanneer er alleen maar azijn op die bodem wordt gegoten. Helaas werkt voor veel mensen hun omgeving nu zo beperkend, dat we het moeilijk een leefbare context kunnen noemen. Leefbaar bedoel ik niet in de zin van overleven, maar in de zin van floreren. Dat is iets van waaruit ik vertrek: de noodzaak om omgevingen te creëren waarbinnen floreren mogelijk is. En dat kunnen we alleen samen doen, zowel op kleine als grote schaal. “
Excerpt: “Vorig jaar sprak je op festival Down the Rabbit Hole. Je vertelde daar dat een club je toegang had geweigerd vanwege je uiterlijk. Hoe weet je dat zeker?
‘Dat is precies wat Nederlandse studiegenoten ook vragen! Zij kunnen het zich niet voorstellen dat zulke discriminatie echt plaatsvindt, omdat ze er nooit mee te maken hebben. Het ligt vast aan iets anders, bagatelliseren ze dan. Terwijl mensen met dezelfde achtergrond als ik mijn ervaring juist herkennen. Die zeggen: waarom probeer je überhaupt nog binnen te komen in zo’n club? Dan zie je hoe het milieu waarin je opgroeit je blik op de wereld kleurt.’”
Excerpt: “Overige puzzelstukjes vond hij in eerste instantie niet op school.
‘Het voelde nutteloos, want het ging totaal niet over de dingen die in mijn leefwereld speelden’, zegt hij. Hij vervolgt: ‘Daarnaast was studeren toch iets voor witte mensen. Mijn omgeving had zich er al bij neergelegd dat ik een straatrat zou worden.’ Desondanks moest Avitan naar het mbo en koos hij ervoor om de muziekopleiding te doen vanwege zijn passie voor hiphop. In de teksten hoorde hij verwijzingen naar Martin Luther King, Malcolm X en de Black Panthers. Deze activisten vormden een inspiratiebron waarna hij verder die geschiedenis indook. Hij merkte dat geschiedenis de armoede en het geweld in zijn omgeving ten dele kon verklaren: ‘Ik herkende de verhalen over de structurele verarming van een gemeenschap.”
Excerpt: “Waar hoop je op voor de toekomst?”
Het is even stil. “Het belangrijkste vind ik dat we geluk en welzijn op een andere manier gaan definiëren. We kunnen ons welzijn niet vergroten ten koste van het welzijn van anderen. In de goedkope spullen die we kopen kunnen we niet heen om de werkelijke prijs van uitbuiting. Ik hoop dat we in stand houden wat het leven zo mooi maakt: dieren en planten, menselijkheid. Nu wordt alles weggemoffeld achter cijfers, modellen, statistieken en beleid. Ik hoop dat we de levendigheid weer terug gaan vinden in ons begrip van geluk en welvaart. Dat we de verhalen die door de geschiedenis zijn weggestopt weer terug op het podium kunnen zetten. Wat zou er gebeuren als we zorgdragen voor alles dat leeft en pas kan opbloeien als het deze zorg krijgt? De kans is klein dat de wereld er dan hetzelfde zou uitzien als nu.”